Στην πληθώρα των αγίων – των ανθρώπων δηλαδή που αγάπησαν το Χριστό «εξ όλης της καρδίας» και εκφράσαν την αγάπη τους με απάρνηση του εαυτού τους και την άρση του σταυρού τους – υπάρχουν και οι λεγόμενοι «δια Χριστόν σαλοί». Συνήθως μοναχοί, παρουσιάζονταν στον κόσμο ως τρελοί, αντίθετοι με την κοινή λογική, λέγοντας και κάμνοντας όσα τους παρουσίαζαν αλλόφρονες και ανήθικους. Πίσω όμως από τέτοια συμπεριφορά κρυβόταν η απάθεια, η πίστη, τα χαρίσματα, η αγιότητα τους. Ο τρόπος αυτός της ασκήσεως ήταν κλήση από το Θεό κι όχι προσωπική επιλογή. Ήταν ειδικό χάρισμα που δινόταν σε ορισμένους για συγκεκριμένο λόγο, σε συγκεκριμένη κοινωνία. Συνήθως η κοινωνία ήταν εκκοσμικευμένη χριστιανικά, είχε χάσει το αληθινό νόημα της εκκλησιαστικής ζωής και ζούσε το τυπικό, ...



















