Αν η κάθε καλή πράξη μας δεν μπορεί να είναι «καθαρή από ρίπου αμαρτίας», είναι γιατί ο άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό εαυτό απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι, τόσο στους άλλους όσο και στον εαυτό του. Αν η μεγαλύτερη υποκρισία μπορεί να γίνει στον εαυτό μας, είναι γιατί δεν υπάρχει αυτογνωσία κι άρα αληθινή μετάνοια. Αν μας αρέσει να ζούμε με ψέμα, είναι γιατί βολευόμαστε και δεν τολμούμε να αφήσουμε τον εαυτό μας να κριθεί από την αλήθεια. Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, τα συγγράμματα των Πατέρων και τους βίους των αγίων, διακρίνουμε: 1. Τη συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητας ως κατάστασης παρά ως πράξης, που η απαλλαγή της χρειάζεται ταπείνωση καρδίας. 2. Την αυτομεμψία, δηλαδή το να μέμφονται τον εαυτό τους κι όχι τους άλλους, γι’ αυτό ...




















