Ο μακαριστός ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος, μιλώντας για την μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τονίζει ότι η Παναγία δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, όταν εκάθισε εκ δεξιών του Θεού μετά την θεία μετάστασή της, αλλά πρεσβεύει πάντοτε για την σωτηρία όλων των ανθρώπων που πιστεύουν και αγωνίζονται να ζήσουν κατά Χριστόν. Your browser does not support the audio element.
Ανάγνωση από το ομώνυμο βιβλίο, έκδοσης Ιερού Ησυχαστηρίου Άγιος Εφραίμ, Κατουνάκια, Άγιον Όρος. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ. Your browser does not support the audio element.
Η εξέχουσα θέση που κατέχει η Κυρία Θεοτόκος στη ζωή των ορθοδόξων αναδύεται από την ίδια την προσωπικότητα της και το ρόλο της στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Η ευσέβεια του λαού του Θεού ύμνησε τις αρετές και την αγιότητα της αποδίδοντας σ’ αυτήν επίθετα και χαρακτηρισμούς πού απεικονίζουν τις εσωτερικές της ποιότητες. Ή μορφή της κυριαρχεί στις ψυχές των πιστών ως Μητέρα, συμπαραστάτης και βοηθός στον πνευματικό, αλλά και στον καθημερινό τους αγώνα. Ο εσωτερικός πλούτος και τα θρησκευτικά βιώματα των συγγραφέων, υμνογράφων και ποιητών της Εκκλησίας αποτυπώνονται στους Λόγους, τις Ομιλίες και τους Ύμνους που αποτελούν εγκώμια δοξολογίας και αίνου, αλλά και δεήσεις εξιλασμού στην αναζήτηση της λυτρώσεως. Κέντρο της τιμής και των εορτασμών προς το πρόσωπο της Θεοτόκου ...
Ο παραδοσιακός άνθρωπος οργάνωνε την ζωή του με βάση την αλληλουχία των γεωργοκτηνοτροφικών ασχολιών και την διαδοχή των θρησκευτικών εορτών και είχε έτσι την ευκαιρία να ζεί με εναλλαγές αργίας και εργασίας, καμάτου και ραστώνης, διασκέδασης και φροντίδας για την επιβίωση της οικογένειας. Οι εναλλαγές μάλιστα αυτές είναι που προσδιορίζουν την αίσθηση και την κατανόηση του χρόνου σε ένα παραδοσιακό πολιτισμικό σύστημα, καθορίζοντας την ουσιαστική μορφή της καθημερινής ζωής, σε μια παραδοσιακή κοινότητα. Αγιασμός και λιτανεία της Παναγίας στις 15 Αυγούστου στην Μεσούντα Άρτας Σε όσα ακολουθούν, θα ασχοληθούμε με τρεις σημαντικούς εορτολογικούς σταθμούς της ελληνικής παραδοσιακής λαϊκής λατρείας, με τις εορτές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (6 Αυγούστου), της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) και της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου). Πρόκειται ...
Ένα από τα πιο πολύπλοκα θέματα της αρχαία ελληνική φιλοσοφίας και της χριστιανικής θρησκείας αποτελεί η σχέση του χριστιανισμού με το ανθρώπινο σώμα, την υγεία και την άθλησή του. Από τη βιβλιογραφική έρευνα είναι προφανές ότι οι θεωρίες των Αρχαίων Ελλήνων αποτέλεσαν τη βάση της Δυτικής Ευρωπαϊκής σκέψης. Αυτό γίνεται εμφανές και επιβεβαιώνεται από τις θεωρίες σχετικά με το σώμα το σώμα και συγκεκριμένα από την καθιέρωση δυικών και αξιολογικών αντιλήψεων περί του σώματος και της ψυχής. Ο αρχαίος κόσμος από τη μια ειδωλοποίησε και από την άλλη περιφρόνησε το ανθρώπινο σώμα. Κατά την Ομηρική εποχή, το ηρωικό ιδεώδες ήταν αυτό που παρακινούσε του πολεμιστές να φροντίσουν το σώμα τους και να αγωνιστούν. Η τάση αυτή μεταβάλλεται κατά την κλασική εποχή ...
Μετά της δεούσης εκκλησιαστικής τάξεως προεπέμφθη εις την αιωνιότητα εκ του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού, ο αείμνηστος Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως κυρός Γερμανός, την Δευτέραν, 13ην Αυγούστου. Την πρωΐαν, ετελέσθη η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στεφάνου. Ακολούθως, και περί ώραν 11ην, ετελέσθη η εξόδιος ακολουθία προεξαρχούσης της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, συμπαραστατουμένου υπό των Σεβ. Μητροπολιτών Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, Γέροντος Δέρκων κ. Αποστόλου, Γέροντος Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου, Τρανουπόλεως κ. Γερμανού, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στεφάνου και Σηλυβρίας κ. Μαξίμου. Το πένθος της Μητρός Εκκλησίας έφερον οι Σεβ. Μητροπολίται Φιλαδελφείας κ. Μελίτων και Ικονίου κ. Θεόληπτος. Τον επικήδειον λόγον εξεφώνησεν ο Ιερολ. Πατριαρχικός Διάκονος κ. Βοσπόριος Μαγκαφάς. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος κ. Νεκτάριος, Επίτροπος ...
Όταν ένας Χριστιανός μετά από έντονη κοσμική και αμαρτωλή ζωή αποφασίζει να μετανοήσει και στο εξής να ζήσει πνευματικά, θα παρατηρήσει πως η αρετή της ταπεινώσεως έχει τον πρώτο λόγο. Παντού, όπου και αν πάει, όποιους πνευματικούς ανθρώπους ρωτήσει, θα του πουν πως πρέπει να αγαπήσει την ταπείνωση. Πολλές φορές, ο Ορθόδοξος Χριστιανός αναρωτιέται: «τί να σημαίνει ταπείνωση και πώς μπορεί κανείς να την αποκτήσει;». Εμείς, με πολύ φόβο Θεού, θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε μερικές μορφές και τρόπους ταπεινώσεως, έτσι ώστε να μην αυταπατώμεθα πως ίσως έχουμε μέσα μας ταπείνωση, όταν δεν υπάρχουν οι αυθεντικές αποδείξεις που απορρέουν από αυτήν. Αληθινή ταπείνωση, είναι όταν ο μεγάλος παίρνει με πολύ ευχαρίστηση την θέση ενός μικρού! Πού, αγαπητοί μου, το έχουμε συναντήσει αυτό ...
Η Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Αρναίας διοργανώνει στις 23 και 24 Αυγούστου 2018 το 17ο Πνευματικό Συμπόσιο με θέμα: «Ο Άγιος Κοσμάς και η Ελληνικότητα της Μακεδονίας», στο πλαίσιο της πανηγύρεως της. Για το πρόγραμμα πατήστε εδώ
Την Κυριακή 12 Αυγούστου ε.έ., τιμήθηκε με περισσή λαμπρότητα εις την Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, η Μνήμη του Αγίου Νήφωνος, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος και ως Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης είχε Χειροτονήσει τον Άγιο Ακάκιο Επίσκοπο της ιστορικής Επισκοπής Λητής και Ρεντίνης. Επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων ήταν ο περικαλλής Ιερός Ναός των Θεοφανείων, του Τιμίου Προδρόμου και της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας της περιοχής των Λουτρών Λαγκαδά, όπου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννης, προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, κατά την διάρκεια της οποίας ετέλεσε και την εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου Γραμμένου, επιδίδοντάς του στο τέλος και Οφίκκιο του Αρχιμανδρίτου, ενώ παράλληλα ετέθη εις προσκύνηση απότμημα του Σεπτού Λειψάνου του Αγίου Νήφωνος, το οποίο και ...
(Μέσα στο Παρακλητικό κλίμα των ημερών του Δεκαπενταύγουστου, κάθε αναφορά στο Πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι, φρονούμε, επίκαιρη και δοξολογική. Στο πλαίσιο αυτό κινείται το κείμενο, που ακολουθεί). Είναι ελαχιστότατοι οι διάλογοι μεταξύ του Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, που μνημονεύονται στο Ευαγγέλιο. Ένας τέτοιος διάλογος είναι αυτός που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (2, 1-11). Ο διάλογος λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια του γνωστού γάμου της Κανά. Στην κωμόπολη αυτή της Γαλιλαίας γίνεται το πρώτο θαύμα του Κυρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, μας χαρίζει με γλαφυρό και απλό λόγο το ιστορικό του θαύματος, τη μετατροπή του νερού σε κρασί. Παρούσα στο γάμο ήταν και η Μητέρα τού Ιησού. Είχε προσκληθεί και ο ίδιος ο Ιησούς και οι Μαθητές Του. Θα πρέπει να θεωρήσουμε ...
Προς τον ευσεβέστατο, λαμπρότατο και θεοφύλακτο μεγάλο και ένδοξο αυτοκράτορα Πασών των Ρωσιών και άλλων λαών κύριο Ιωάννη, υιό του Βασιλείου. Εγώ, ο ελεεινός μοναχός, αγιορείτης, θαυμαστής του δυνατού βασιλείου σου, τολμώ να σου απευθύνω αυτά τα λόγια με πόνο καρδιάς και ζεστά δάκρυα. Ο κοινός Άρχων των πάντων, Σωτήρας των ανθρώπων και ιατρός των ψυχών και των σωμάτων δεν μέμφθηκε ούτε εκείνη την αιμορροούσα γυναίκα, που έκλεψε λαθραία την ίαση της πολυετούς ασθένειάς της, αλλά αντιθέτως την επήνεσε για την μεγάλη πίστη της . Επίσης άκουσε με ευμένεια και την Χαναναία που Τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την κόρη της και δεν την απεστράφη . Και επειδή μάλιστα, αν και την παρομοίωσε με σκυλί, εκείνη υπέμεινε με μεγάλη ταπείνωση την ...
Ο Χριστός λοιπόν, στην βιβλική διήγηση, είναι φανερό ότι ως βασική ασθένεια της ανθρώπινης φύσης θεωρεί την αμαρτία. Για τον λόγο αυτό πολλές φορές ξεκινά την θεραπεία του δίδοντας την άφεση των αμαρτιών. Γνωρίζοντας ως δημιουργός καλύτερα από τον καθένα τους όρους της φύσεώς μας, κατανοεί ότι ο άνθρωπος δύσκολα παιδαγωγείται είτε μέσα από τον φόβο της ασθένειας είτε με την ευεργεσία της θεραπείας. Ως δραστική και τελική θεραπεία του κέντρου της ασθένειας, της αμαρτίας, προσφέρει τον σταυρικό Του θάνατο. Εκεί η ασθένεια και εν γένει ο ανθρώπινος πόνος λαμβάνουν ένα άλλο περιεχόμενο. Ο Χριστός αναγγέλει ότι «όταν υψωθώ πάντας ελκύσω προς εμαυτόν». Η έλξη αυτή σηματοδοτεί μια ποιοτικά διαφορετική προοπτική της ανθρώπινης ύπαρξης που αντιστρέφει τα πράγματα σε μεγάλο ...
Α’ ΜΕΡΟΣ: Δόγμα και παράδοση «Εί τις πάσαν παράδοσιν Εκκλησιαστικήν, έγγραφόν τε ή άγγραφον αθετεί, ανάθεμα», διακηρύττει η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος. Καθώς όμως οι καιροί αλλάζουν, βλέπουμε πως πολλές παραδόσεις, ακόμη και εκκλησιαστικές, παραμερίζονται. Είναι άραγε κολάσιμο; Είναι κατ’ οικονομίαν δεκτό από την Εκκλησία; Συζητήσεις επί συζητήσεων και φωνές αντικρουόμενες πολλές φορές, δημιουργούν σύγχυση στους πιστούς και προκαλούν την ειρωνεία των κακεντρεχών χριστιανομάχων. Κατ΄ αρχήν, η Εκκλησία είναι ζωντανό κύτταρο και όχι απολιθωμένη πίστη σε κάτι άγνωστο που έχει σκοπό να συγκεντρώσει οπαδούς! Αυτό δε σημαίνει βεβαίως, ότι θα εκμοντερνιστεί και θα αλλάξει τις Δογματικές της Αλήθειες· Αλήθειες αναλλοίωτες, αποκεκαλυμμένες και ζωντανές δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν, καθώς εάν τυχόν άλλαζε το οτιδήποτε σε αυτές, συγχρόνως θα κατέρρεε η ίδια η πίστη! ...
Μνησιπήμων πόνος. Πονά η ψυχή μας. Στάζει αίμα. Η ψυχή μας εστί περίλυπος έως θανάτου, για να θυμηθούμε και το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Αυτή η αίσθηση μας ακολουθεί την κάθε στιγμή αυτών των τελευταίων ημερών και στάλα-στάλα στάζει το αίμα των αθώων συμπατριωτών μας μέσα στη μουντή ψυχή μας. Πόσοι αθώοι, Θεέ μου! Τι πανικός! Πόσος Φόβος! Ενεοί και εμβρόντητοι παρακολουθούσαμε σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας ή σαν σε θρίλερ τους ανθρώπους μας να καίγονται, να τρέχουν αλλόφρονες, να προσπαθούν να αναπνεύσουν μέσα σε αυτό το καμίνι της φωτιάς και των αναθυμιάσεων. Οι σπίθες έπεφταν πάνω στα μαλλιά και τα πρόσωπά τους, κι αυτοί οι χριστιανοί πάλευαν να κρατηθούν στη ζωή. Εικόνες Βιβλικής καταστροφής. Αρμαγεδώνας! Πολλοί οι αίτιοι, αλλά κανένας δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί την ευθύνη του ...
Εκοιμήθη το Σάββατο 11 Αυγούστου 2018 σε ηλικία 91 ετών ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Κουτσαυτάκης. Ο μακαριστός γεννήθηκε το 1927 στο χωριό Μέλαμπες Ρεθύμνου Κρήτης. Υπηρέτησε ως Έφεδρος Αξιωματικός την περίοδο 1949 – 1954. Συμμετείχε στο ελληνικό εκστρατευτικό σώμα Κορέας για 13 μήνες. Το 1957 παντρεύτηκε την Ευδοξία Θραψανάκη με την οποία επέκτησε 2 παιδιά, την Χρυσούλα και τον Σπύρο. Το 1957 εχειροτονήθη Διάκονος και Πρεσβύτερος υπό του Μητροπολίτου Λάμπης και Σφακίων κ. Ισιδώρου. Μέχρι το 1979 διακόνησε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Σπηλίου Κρήτης. Από το 1979 έως της συνταξιοδοτήσεώς του διακόνησε στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς στους Ιερούς Ναούς Μυρτιδιωτίσσης και Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών υπηρέτησε ως Εκπαιδευτικός στην Εκκλησιαστική Εκπαίδευση. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί τη Δευτέρα 13 Αυγούστου στο Σπήλι Ρεθύμνου Κρήτης.
Εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Συχνά οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από το ερώτημα: πως μπορεί κάποιος να σωθεί; Και βρίσκουμε σ’αυτό το εδάφιο του Ευαγγελίου, όπως σε μια ολοκληρη σειρά από άλλα, μια τόσο απλή και συγκεκριμένη απάντηση. Η σωτηρία σας βρίσκεται στα χέρια σας: συγχωρήστε – και θα συγχωρηθείτε. Και την στιγμή που θα έχετε συγχωρηθεί, σημαίνει ότι η αιώνια ζωή είναι ανοιχτή για σας. Στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Χριστός μας μιλάει για έναν άνθρωπο που όφειλε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό στον κύριό του αλλά δεν είχε τα μέσα να του το ξεπληρώσει κι ο κύριος του τα διέγραψε όλα γιατί τον λυπήθηκε. Φεύγοντας αυτός ο άνθρωπος συνάντησε κάποιον ο οποίος του χρωστούσε ένα μικρό ...
Η έννοια της διακονίας κατέχει κεντρική θέση στην χριστιανική ζωή και διδασκαλία. Η διακονία είναι πράξη ανιδιοτελούς αγάπης και θυσίας. Πρότυπό της είναι ο ίδιος ο Χριστός, που ήρθε στον κόσμο για να διακονήσει και να δώσει την ζωή του για να λυτρώσει πολλούς . Το έργο της Εκκλησίας είναι έργο διακονίας. Και όλα τα μέλη της Εκκλησίας, κληρικοί και λαικοί, εντάσσονται αυτοδικαίως στο έργο αυτό. Άλλωστε και η επαγγελματική εργασία του πιστού οφείλει να εντάσσεται στην ιδιότητά του ως Χριστιανού. Η αυθεντική διακονία είναι πράξη εθελοντική· είναι πράξη ελεύθερης επιλογής. Ο Χριστός πραγματοποίησε το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου ως εθελοντής . Και όποιος επιλέγει την οδό του Χριστού, συνεπιλέγει και την οδό της διακονίας. Η οδός αυτή παρουσιάζεται από ...
Στη ζέστη του καλοκαιριού ο Αύγουστος έχει τη δροσιά της Παναγίας. Με τις παρακλήσεις, τη γιορτή της κοίμησής της στο μέσο, τα μεθέορτα και την απόδοση, όπως και στο τέλος με την «κατάθεση της τιμίας ζώνης» της, καλύπτει όλο το μήνα. Καμία άλλη γυναίκα, όπως και κανένας άνθρωπος σ’ όλο τον κόσμο, δεν τιμήθηκε τόσο πολύ μετά θάνατο. Το «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» ήταν η βεβαιότητα που κατέθετε ως «μητέρα του Θεού ημών». Κι από τότε, όσοι λατρεύουν τον Υιόν και Θεό της την τιμούν και τη δοξάζουν, ευχαριστώντας την για τη μεγάλη ευεργεσία της. Όπως και το βρέφος χρειάζεται τη στοργή της μάνας του, που θα το φροντίζει θυσιαστικά για να ζήσει, έτσι κι ο κάθε χριστιανός ...
Εξ ουρανού ο Γαβριήλ έρχεται στην Παρθένο όπως παλιά, κομίζοντας μαντάτο ευλογημένο. Στον πρώτο Ευαγγελισμό αξιώθηκε Μητέρα και χώρεσε ο Αχώρητος στης Κόρης την γαστέρα. Και τώρα εις τον δεύτερο μήνυμα νέο παίρνει σε τρεις ημέρες στ´ Ουρανού τα ύψη ανεβαίνει. Χαρά μεγάλη έλαβε η Άχραντος Μαρία κι ετοιμάζεται να ρθει η ώρα η Αγία. Νεφέλη από το Θεό τους θείους Αποστόλους από τα πέρατα της γης τους συγκεντρώνει, κι όλους στην Δέσποινα τους οδηγεί για ν´ αποχαιρετήσουν και την ευχή να λάβουνε το έργο να αυξήσουν. Φίλους, γνωστούς και συγγενείς η Παναγιά ευλογάει τους δίνει μητρικές ευχές και αποχαιρετάει. Κοιτά για ύστατη φορά ολόκληρη την κτίση. Πόσο σοφά ο Γιοκας Της όλα τα έχει χτίσει; Κι αφού η ώρα έφθασε στην κλίνη Της ξαπλώνει και πάνω στ’ Άγιο στέρνο Της τα χέρια Της σταυρώνει. Σφραγίζει τα ματόκλαδα, πνοή στερνή αφήνει και την Αγία Της ψυχή στον Κύριο παραδίνει. Τότε ανοίγουν οι Ουρανοί κι αγγέλων συνοδείες την κλίνη Της κυκλώνουνε με ωδές και ...
