Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών. (Λκ. 21,19) Ο άνθρωπος στην καθημερινότητα του έρχεται αντιμέτωπος με ασθένειες, δυσκολίες, στεναχώριες, με την άσχημη πλευρά του εαυτού του αλλά και με τα ελαττώματα των άλλων, με αποτέλεσμα αν δεν είναι στερεωμένος στην υπομονή να φτάνει στα όρια της απελπισίας και οποιασδήποτε πράξης που έρχεται αντιμέτωπη με την ευγένεια που θα έπρεπε να τον χαρακτηρίζει. Σύμφωνα με τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, η υπομονή είναι αγάπη και χωρίς αγάπη δεν μπορείς να έχεις υπομονή. Είναι όμως και θέμα πίστεως και στην πραγματικότητα είμαστε άπιστοι, γιατί δεν ξέρουμε πως μας τα φέρνει ο Θεός και μας απαλλάσσει από τις δυσκολίες και τις στεναχώριες. Κατά τον Ψαλμοδό «υπόμεινον τον Κύριον˙ ανδρίζου, και κραταιούσθω η καρδία ...





















