15 Αυγούστου 2014

Ο Β. Χ. ΤΡΟΠΟΣ ψάλλει το Απολυτίκιο της εορτής της Κοιμήσεως της  Υπεραγίας Θεοτόκου ως "μάθημα" (μέλος Ιωάσαφ Διονυσιάτου) σε ήχο πρώτο. Το "μάθημα" εμπεριέχεται στο διπλό ψηφιακό δίσκο της χορωδίας, με τίτλο "Η Αθωνίτισσα Θεοτόκος".     "Κόσμημα ψαλτικής τέχνης μπορεί να θεωρηθεί αυτή η σύνθεση του Ιωάσαφ διδασκάλου Διονυσιάτου, μάθημα ψαλλόμενο στη λιτή … αναρωτιέται κανείς: Για να ψαλλεί στην Ιερά Μονή Ιβήρων και την πολύωρη αγρυπνία της 15ης Αυγούστου ή λόγω των λειτουργικών αναγκών της μονής; Αποτελούσε απλά καρπό του πολυγραφώτατου έργου του, εξηγηματικού και συνθετικού, χωρίς χρήση στην εκκλησία; Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και το άκουσμα του ποιήματος προξενεί δέος με την αρμονία και την εξελικτική του πορεία, τις κορυφώσεις, και, τέλος, το περίτεχνο και μεγαλοπρεπές κράτημα" Κ. Αγγελίδης, από ...

Στον άνθρωπο που, μετά την αφύπνιση του πνεύματός του, αναρωτιέται, "πού πηγαίνω; Πού θα καταφύγω;", το Ευαγγέλιο απαντά: "Έλα κάτω από την προστασία του Σταυρού και σώσου. Ο Υιός του Θεού, αφού ενανθρώπησε, πέθανε πάνω στο Σταυρό για να εξαλείψει τις αμαρτίες μας. Πίστεψέ το, και θα λάβεις άφεση αμαρτιών, βρίσκοντας τη χάρη του Θεού". "Έτσι έκαναν πάντα οι άγιοι απόστολοι, όταν κήρυσσαν το Ευαγγέλιο. Αφού προξενούσαν στους ακροατές τους αυτό που λέμε "καλή αγωνία", τους έλεγαν: "Πιστέψτε στον σταυρωμένο Κύριο, και θα σωθείτε". Έτσι έκανε ο απόστολος Πέτρος στο πρώτο του κήρυγμα, την ημέρα της Πεντηκοστής. Οι Ιουδαίοι, ακούγοντάς τον, συνταράχτηκαν, ανησύχησαν, φοβήθηκαν και, τελικά, άρχισαν να κραυγάζουν; «Τί πρέπει να κάνουμε;». Τότε ο Πέτρος τους απάντησε: «Να μετανοήσετε και ...

Στη ζωή της Παναγίας μας, συναντούμε δυό μοναδικές υπερβάσεις. Σ’ αυτές βλέπουμε να ξεπερνώνται οι νόμοι της φύσεως και να λειτουργούν οι έκτακτοι νόμοι του θαύματος. Γι’ αυτό και εκστατικός ο ποιητής της Ακολουθίας της Μεταστάσεώς της γράφει: «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν σοι, Παρθένε Άχραντε». Αυτές οι δύο υπερβάσεις αποτελούν και τα μεγαλεία της Παναγίας μας, αποτελούν τα παράδοξα με τα οποία στόλισε ο Θεάνθρωπος Υιός της την ταπεινή και πάναγνη Κόρη της Ναζαρέτ.    Την πρώτη, ταυτόχρονα τριπλή υπέρβασή της, τη συναντούμε στο Τόκο της. Στη σύλληψη και γέννηση του Μονογενούς της. Πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ενάτη ωδή του Κανόνος της Γεννήσεως της Θεοτόκου: «Αλλότριον των μητέρων η παρθενία και ξένον ταις παρθένοις η παιδοποιΐα· επί σοι, Θεοτόκε, αμφότερα ...

ΙΗ. Τα τωρινά αποτελούν την επισφράγιση όλων εκείνων και την ακλόνητη συμπλήρωση τους· είναι συγ­χρόνως η τελευταία και η πρώτη και η σπουδαιότερη από τις εορτές· ως προς το χρόνο και τη σειρά τελευ­ταία, ως προς δε τα άλλα, κατά τη σημασία της και την αξία της σπουδαιότατη. Αναπηδά το πνεύμα μου σ’ αυτά τα παρόντα και η καρδιά μου δονείται και εξετάζει με προσοχή μερικούς λόγους βαθείς κατά το συλλογισμό και άξιους της μεγαλοπρέπειας του θαύματος· υψώνεται, μεταφέρεται στον ουρανό ο έμψυχος θρόνος του Θεού· ανυψώνεται η κι­βωτός της δόξας· η πηγή του φωτός μετοικεί κοντά στο φως· ο θησαυρός της ζωής πηγαίνει κοντά στη ζωή. Ακόμα πόσο σπουδαία είναι τα θαύματα που συμβαί­νουν κατά την αποδημία! ΙΘ'.Ο Χριστός ο ίδιος ...

 Τα τροπάρια της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου άλλοτε τονίζουν τον τρόμο και το δέος των Αποστόλων, τους οποίους παρουσιάζουν να δακρύζουν, και άλλοτε τονίζουν τη χαρά τους, που την εκδηλώνουν με ψαλμοὺς καὶ ύμνους π.χ. στα αποσπάσματα «Ὅτε ἡ μετάστασις τοῦ ἀχράντου σου σκήνους ηὐτρεπίζετο, τότε οἱ Ἀπόστολοι περικυκλοῦντες τὴν κλίνην τρόμω ἐώρων σε» (Στιχηρὸ ἰδιόμελο ὄρθρου). «...Καὶ τὸ ζωαρχικὸν καὶ θεοδόχον σου σῶμα κηδεύσαντες ἔχαιρον, πανύμνητε» (Δοξαστικὸ ἀποστίχων Ἑσπερινοῦ). Στην κατανόηση του εορτολογικού περιεχομένου της εορτής και στο «χαροποιόν πένθος» των ύμνων της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μας εισάγει ο αρχιμ. Νεκτάριος Πάρης, ακαδημαικός δάσκαλος της ψαλτικής τέχνης, ερμηνεύοντας ύμνους της εορτής. %pparriss%

Βρισκόμαστε στην Ρώμη στα μέσα του Β΄ αιώνα μ.Χ. Αυτοκρατορικό διάταγμα θέτει υπό διωγμό όσους πιστεύουν στον Χριστό, όσους αρνούνται να θυσιάσουν στα είδωλα. Μετά από μια μικρή περίοδο γαλήνης για την χριστιανική κοινότητα της Ρώμης ξανά στην καθημερινότητα των πιστών η αντιμετώπιση της πρόκλησης με την ίδια τους την ζωή πλέον η ομολογία πίστεως, η θυσία, το μαρτύριο. Δεν δειλιάζουν όμως διότι ο Ιησούς Χριστός έδειξε στην ανθρωπότητα την οδό του μαρτυρίου με τον Σταυρό, έδωσε ελπίδα και χαρά με την δική του Ανάσταση. Η Εκκλησία με το μυστήριο της  Θείας Ευχαριστίας μπολιάζει τον κόσμο με τον Χριστό στις υπάρξεις του κάθε πιστού με την αιώνια ζωή έτσι δεν υπάρχει χώρος για φόβο,  δειλία,  άρνηση προδοσία και το παράδοξο είναι ...