25 Απριλίου 2015

«Ο Ερωτόκριτος είναι ένα έμμετρο μυθιστόρημα, μια «μυθιστορία», γραμμένη στην Κρήτη την εποχή της Βενετοκρατίας. Χρονολογείται στις αρχές του 17ου αιώνα, και μέχρι το 1713, που τυπώθηκε για πρώτη φορά, κυκλοφορούσε σε χειρόγραφα. Έχει έκταση περίπου 10.000 στίχους και είναι γραμμένος στο δημοφιλές ομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο δίστιχο της νεοελληνικής παράδοσης. Ο ποιητής του μας πληροφορεί ο ίδιος στο τέλος του κειμένου ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σητεία της Κρήτης, και εκεί έγραψε τον Ερωτόκριτο. Η έρευνα προσπαθεί, επί δεκαετίες τώρα, να τον ταυτίσει με κάποιον από τους διάφορους Βιτσέντζους Κορνάρους που αναφέρονται στις αρχειακές πηγές, αλλά το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε το πατρώνυμό του δυσχεραίνει ένα οριστικό συμπέρασμα. Ήταν οπωσδήποτε ένας μορφωμένος άνθρωπος, με γνώσεις, μεταξύ άλλων, ρητορικής και ποιητικής. Πήρε την ...

Με πολλούς τρόπους οι άγιοι Πατέρες μας, που έπαθαν τη θέωση (δηλαδή βιωματικά και όχι διανοητικά), περιγράφουν τους όρους της μακαριότητας αυτής στην οποία εισήλθαν και η οποία αποτελεί είσοδο στην «κατάπαυση» του Υιού του Θεού, στην μακαρία γαλήνη της τέλειας ακινησίας και απαθείας ως προς το πονηρό, εντρυφώντας στη θεία θεωρία και καταλαμπόμενοι από το θείο και άκτιστο φως. Η θεοαγχιστεία αυτή, με την οποία, κατά τον Απ. Πέτρο, «έχουμε γίνει μέτοχοι της θείας φύσεως» (Β' Πέτρ. α' 4), πραγματοποιείται με τη μετοχή στις θείες και άκτιστες ενέργειες του Θεού. Έτσι, γινόμαστε με τη βοήθεια της χάριτος ό,τι είναι ο Θεός κατά φύσιν. Σ’ αυτό απέβλεπε εξ αρχής η δημιουργία μας ως όντων κατ’ εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού. Αφού ...