Ιησού Χριστέ, ακούω καθημερινώς δια μέσου των γεγονότων επιτακτικό το αίτημα δια καλούς καὶ ευσεβείς ιερείς. Kαὶ εγώ, Κύριε, έχω...
Την Κυριακή 26 Απριλίου 2015, στις 11:00 το πρωί, η μη κερδοσκοπική εταιρεία «ΔΙΑΠΛΑΣΗ», που εδρεύει στο Μεσολόγγι, διοργανώνει στην...
Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Μυροφόρων περιγράφει δύο επεισόδια, που, αν και συνδέονται στενά μεταξύ τους -καθώς το ένα αποτελεί συνέχεια και συνέπεια του άλλου- ανήκουν σε δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Το πρώτο επεισόδιο αναφέρεται στην τελευταία πράξη του δράματος της επίγειας ζωής του Ιησού, στην ταφή του, και σηματοδοτεί ταυτόχρονα το τέλος μιας εποχής, του παλιού κόσμου που σε λίγο θα αντικατασταθεί από μιαν άλλη εντελώς καινούργια πραγματικότητα. Το δεύτερο επεισόδιο αναφέρεται στην εμπειρία που έζησαν οι γυναίκες, οι οποίες, πηγαίνοντας στο μνήμα για να προσφέρουν τις τελευταίες τιμές στον νεκρό Ιησού, πληροφορήθηκαν την ανάστασή του. Το επεισόδιο αυτό σηματοδοτεί την αρχή της νέας εποχής, την έναρξη του καινούργιου κόσμου, της Βασιλείας του Θεού, που σημαίνει ταυτόχρονα και ...
Κατόπιν οδηγιών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής πήγαινε σε διάφορα χωριά της Κύπρου ενημερώνοντας για τις διάφορες αιρέσεις οι οποίες άρχισαν να εμφανίζονται στην Κύπρο. Πολλοί άνθρωποι βρήκαν το δρόμο της αλήθειας του Ευαγγελίου χάρις στα λόγια και την αγάπη που πλούσια τους πρόσφερε. Με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε τό 1972 η Στέγη Υπερηλίκων «Αγία Μαρίνα» Στροβόλου, για να προσφέρεται αγάπη, φροντίδα και στοργή στους ανήμπορους ηλικιωμένους. Το 1977 με παραχώρηση της γης από την ενορία Παναγίας Χρυσελεούσας Στροβόλου, η Στέγη απέκτησε το δικό της κτίριο. Σε εβδομαδιαία βάση διακονεί τη Στέγη και ως πνευματικός: εξομολογήσεις, Θείες Λειτουργίες και κηρύγματα. Ο π. Κωνσταντίνος υπήρξε Γραμματέας του Συμβουλίου Κοινοτικής Ευημερίας (Σ.Κ.Ε.) για περισσότερο από 20 χρόνια καθώς και ταμίας του Σ.Κ.Ε. Επαρχίας Λευκωσίας. Κατά τη ...
Δεν είναι άδικο να γίνεται λόγος για ζωή μετά θάνατον, όταν ο άνθρωπος δεν ζει πριν τον θάνατο; Είναι άκρα υποκρισία η επιδίωξη της μετάθεσης της υπαρξιακής αγωνίας και πάλης σε μία ζωή που ναι μεν είναι αληθινή, αλλά δεν διαγράφει μία πορεία γέννησης κι αιωνιότητας. Αν δεν γίνει η ζωή θάνατος και ο θάνατος ζωή πως θα ζήσει ο άνθρωπος; Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ζωής σε ένα κόσμο φθαρτό μεν κι αμαρτωλό αλλά με πληθώρα αγιοσύνης και άφθονης πνευματικής απόλαυσης στην ίδια ζωή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Στην ιερή και μυσταγωγική πανδαισία της αχώρητης άκτιστης φύσης που χωράει τη σάρκα της φθαρτότητας ως μέσο οικείωσης και αγιασμού. Αν λοιπόν ο θάνατος δεν συμφιλιωθεί με την αγιοπνευματική φύση ...
