4 Ιουλίου 2015

Η ποιητική της ελευθερίας και ο άθλος της δημιουργικότητας. Προλογικά σχόλια στη Μουσική Ποιητική του Ιγκόρ Στραβίνσκι και τις επιδράσεις της στην τέχνη και τον πολιτισμό της νεότερης Ελλάδας. Θα ξεκινήσω την εισήγησή μου, με την αξιωματική και προκαταβολική αποδοχή της άποψης του Αντρέι Ταρκόφσκι, αυτού του μεγάλου κινηματογραφικού ποιητή, ο οποίος στο έργο του Σμιλεύοντας το χρόνο, σημειώνει τα εξής αποκαλυπτικά: «Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω το πρόβλημα της λεγόμενης “ελευθερίας” ή “έλλειψης ελευθερίας” του καλλιτέχνη. Ο καλλιτέχνης ποτέ δεν είναι ελεύθερος. Από καμιά άλλη ανθρώπινη ομάδα δεν λείπει περισσότερο η ελευθερία. Τον καλλιτέχνη τον δεσμεύει το ταλέντο, η κλίση του». Και είναι νομίζω σαφές, πως τούτη η προλογική μου επιλογή, τούτο το προλογικό δάνειο,  στοχεύει την καρδιά του προβλήματος, που σχετίζεται ...

  Βρισκόταν στο μετόχι της μονής Ιβήρων, παρά το χωριό Καλύβια της περιφέρειας Μαλγάρων της Ανατολικής Θράκης, με τον οικονόμο του μετοχιού ιερομάρτυρα Ευδόκιμο Ιβηρίτη († 1913), περί του οποίου αναφέρουμε στο βιβλίο μας Οι άγιοι τον Αγίου Όρους. Στις 4.7.1913 οι Τούρκοι εισέβαλαν στο χωριό, το οποίο λεηλάτησαν και φόνευσαν όσους κατοίκους είχαν απομείνει. 'Ο μοναχός Ακάκιος μαζί με τον οικονόμο Ευδόκιμο κι έναν άλλο ιερέα, Χρήστο, ήταν κρυμμένοι στο καμπαναριό του μετοχιού, δίχως να μπορούν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. Όταν τους αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι, προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τους συνέλαβαν και τους υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, τραβώντας τους από τα γένεια. Ο οικονόμος Ευδόκιμος εσφάγη με δρέπανο. Ο ιερεύς Χρήστος μετά από πολλά κολαστήρια κατακρεουργήθηκε. Ο ...

Για τους μικρότερους φίλους μας Σχολή πεζών 1α/3 – Στο πεζοδρόμιο Το καλοκαίρι έφθασε και πρέπει να είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί, όταν κυκλοφορούμε στους δρόμους. Όπως εμείς μετακινούμαστε συνήθως με το αυτοκίνητο, όταν ο προορισμός μας είναι μακρινός, έτσι κάνουν κι άλλοι άνθρωποι. Όσοι οδηγούν αυτοκίνητο, δεν πρέπει να βιάζονται, αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά εκείνους. Εμείς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, για να είμαστε ασφαλείς. Ας δούμε λοιπόν σήμερα το πρώτο και σημαντικότερο: Κυκλοφορούμε πάντα στο πεζοδρόμιο. Κάνε κλικ παρακάτω, για ν΄ ανοίξεις και να διαβάσεις – αν θέλεις μπορείς και να τυπώσεις – μια σελίδα όπου αναγράφονται οι βασικοί κανόνες για την ασφαλή κυκλοφορία στο πεζοδρόμιο. Αφού τα διάβασες, μπορείς να δεις τι κατάλαβες, παίζοντας το παρακάτω παιχνίδι.

Η ιατρική σχολή, στα αριστερά ο γιατρός παρατηρώντας τα ούρα και μεταξύ τους άρρωστος δύο μαθητές με καπέλα Μεγάλη είναι η συνεισφορά του Βυζαντίου και στη χειρουργική. Εκτός από την εφεύρεση άνω των 200 ειδών χειρουργικών εργαλείων περιγράφονται χειρουργικές επεμβάσεις που δείχνουν τις δεξιότητες των Βυζαντινών χειρουργών. Το αποκορύφωμα χειρουργικής τέχνης επιβεβαιώνεται με τη χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιήθηκε για το διαχωρισμό δύο «αρρένων συμφυών παίδων» κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου (913-959 μΧ.).  Αποτελεί την πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη, χειρουργική προσπάθεια διαχωρισμού σιαμαίων διδύμων. Ο μεγάλος αριθμός των ιστορικών και των χρονογράφων εκείνης της εποχής που αναφέρουν το γεγονός, μαρτυρά τη σπανιότητα αλλά και την παραδοξότητα του γεγονότος τούτου. Ο Ιωάννης Σκυλίτζης, Ιστορικός και Χρονογράφος του 11ου αιώνα, στο ...

Περί αγάπης θα παραθέσουμε τα ίδια τα λόγια του Γέροντα χωρίς σχολιασμούς, διότι είναι σαφή και καταληπτά, και δεν θέλομε να μειώσουμε τα υψηλά νοήματα της δικής του θεωρίας, τα οποία έγραφε ιδιοχείρως, ως πάσχων τα θεία σκιρτήματα και αισθήματα. «Ποίω δε τρόπω άρξομαι την ΑΓΑΠΗΝ μου εγκωμιάσαι; Ουδαμώς το τοιούτον ισχύω, αλλ' αυτή μοι το λέγειν χορήγησον, η αληθής μου και γλυκεία αγάπη, καθότι πώς δύναμαι εξ ίδιας μου δυνάμεως, αγαπητοί μου αδελφοί, να γράψω και να λαλήσω περί τοσούτου μεγάλου χαρίσματος, όπου την ανθρωπίνην δύναμιν υπερβαίνει; Ποία δε γλώσσα βροτεία δύναται διηγήσασθαι περί τοσαύτης ουρανίου τροφής και τρυφής των αγίων αγγέλων, Προφητών και μαρτύρων, ασκητών και οσίων και παντός καταλόγου των δικαίων εν ουρανοίς ευρισκόμενης;» Αληθινά, αδελφοί μου, εάν μου ...

Ορθοδοξία σημαίνει πρωτίστως και κατεξοχήν ελευθερία (Γαλ. 5:1). Μια απελευθέρωση του ανθρώπου από τον παλαιό άνθρωπο και από τα πάσης φύσεως δεσμά, τα οποία περι-επλέχθησαν από την ανθρώπινη αμαρτωλότητα. Ο Παύλος υπερτονίζει αυτήν την ειδοποιό διαφορά – υπέρβαση του χριστιανισμού σε αντιδιαστολή με τον παλαιό, τον μωσαϊκό νόμο (Ρωμ. 7:6). Το δυστύχημα είναι ότι κατά το ξετύλιγμα του ιστορικού χριστιανισμού, η παραχάραξη της Ορθοδοξίας του δεν έπαψε σε καμιά περίοδο να υφίσταται σε μια ικανή ποικιλία διακυμάνσεων ως προς την ένταση και την έκταση του φαινομένου. Χρέος της Εκκλησίας και της θεολογίας της είναι να μην κωφεύει μπροστά σε οιανδήποτε μορφή αιρετικής απόκλισης, είτε πρόκειται για κραυγαλέες περιπτώσεις είτε και για ύπουλες, αδιόρατες, δυσδιάκριτες σχετικές καταστάσεις. Η τακτική του στρουθοκαμηλισμού δεν ...

        Τον 9ο αιώνα ο νέος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Νικηφόρος A΄ (802-811μ.Χ.) εξεστράτευσε εναντίον των Βουλγάρων αλλά καθώς έφτασε στην Αδριανούπολη πληροφορήθηκε ότι κάποιοι αξιωματούχοι σχεδίαζαν στάση εναντίον του και έτσι επέστρεψε πίσω στην Πόλη με άδεια χέρια. Πριν από το Άγιο Πάσχα του 808 μ.Χ. ο Κρούμος (803-814μ.Χ.) ηγέτης των Βουλγάρων πολιόρκησε τη Σαρδική σημερινή Σόφια και την κατέλαβε με δολερά λόγια, ο Νικηφόρος εξήλθε εναντίον του την Μεγάλη Τρίτη αλλά δεν κατάφερε τίποτα απολύτως.         Μετά το πέρασμα δύο χρόνων, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α΄ μαζί με τον γιο του Σταυράκιο ξεκίνησε έχοντας συγκεντρώσει τα στρατεύματά του όχι μόνο από την Θράκη αλλά και από τα Ασιατικά θέματα εναντίον των Βουλγάρων. Ο Κρούμος φοβήθηκε από το στρατό του ...

Συν τοις άλλοις, ο συγκεκριμένος «θρησκευτικός ανθρωπισμός» είναι μία ιδιότυπη πνευματική κατάκτηση, που συνίσταται στην συλλογικότητα του κοινοτισμού, όπου ο άνθρωπος πραγματώνεται ως συλλογικό Εγώ και η ζωή του νοηματοδοτείται μέσα από το αξιακό σύστημα του χριστιανισμού. Βιώνεται επίσης μέσα από την σχέση της εκκλησιαστικής και κοινοτικής ζωής και λειτουργεί ως κοινωνία προσώπων και όχι ως θρησκευτική ατομικότητα. Είναι πηγή αναγεννητικής αφύπνισης των δυνάμεων που στοιχειοθετούν την ιδιοπροσωπία του νέου Ελληνισμού, εφόσον αποτελεί τρόπο προστασίας μιας συλλογικής ταυτότητας και διασφαλίζει την ενότητα της πολιτισμικής παράδοσης. Παράλληλα, ενώ προβάλλονται ιδιαίτερα από τους θρησκευτικούς ανθρωπιστές η συνεργασία και η αλληλεγγύη μέσα στο πλαίσιο της κοινοτικής ζωής, όμως δεν λησμονείται και ο στόχος της ελευθερίας του Γένους και της οικοδόμησης ενός εθνικού κράτους, ...