8 Σεπτεμβρίου 2018

Κεραυνός στο κεφάλι μου η είδηση του θανάτου της. Το προηγούμενο Σάββατο ήμασταν μαζί όλη μέρα. Για την τελευταία μας συνάντηση, όπως φάνηκε. Ομιλητική, ενεργητική, όπως πάντα. Αρκούσε το όνομα ενός σκοπού για να ξεκινήσει να τον τραγουδά χωρίς να σταματά πριν ξακρίσει το τραγούδι, παρά τις έντονες προσπάθειές μου να τη σταματήσω, γιατί έβλεπα την ώρα να κυλά. Και τώρα, ούτε εβδομάδα δεν πέρασε και έφυγε. Πλήρης ημερών βέβαια, αλλά η εικόνα που είχαμε πριν 6 μέρες δεν ταιριάζει με τη σημερινή… Αργά τη γνώρισα. Το 2015 τον Φεβρουάριο. Ήταν όταν κατεβήκαμε για δεύτερη φορά στην Κω. Έπρεπε οπωσδήποτε να τη δούμε, γιατί είχε θητεύσει δίπλα στον Σίμωνα Καρά. 1-2 ώρες υπολογίσαμε. Τι να θυμάται από την παράδοση της Αντιμάχειας, ...

«Σίγησε» η φωνή των Δωδεκανήσων κι όμως θα ακούγεται πάντοτε. Η «Άννα της θάλασσας» ή το «Δυοσμαράκι» του Αιγαίου εκοιμήθη σήμερα σε ηλικία 95 ετών…. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνους τους ανθρώπους σαν την Άννα Σαρρή – Καραμπεσίνη που με την αγάπη τους για την παραδοσιακή μουσική διέσωσαν την ταυτότητα μας, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνους που τραγούδησαν την γέννηση, το γάμο, τους καημούς, την ξενιτιά, τις χαρές, τις λύπες, ακόμα και αυτόν τον θάνατο… Η Άννα Σαρρή-Καραμπεσίνη γεννήθηκε στην Αντιμάχεια της Κω. Προικισμένη από το Θεό με μια φώνή μοναδική από μικρή ηλικία, με πρώτους δασκάλους τους γονείς της, αγάπησε το τραγούδι και αφοσιώθηκε σ’αυτό με πάθος και μεράκι. Πήγε στην Αθήνα το 1947 μαζί με την αδερφή της Ευτυχία. Το ...

Κυριακή προ της Υψώσεως «Είπε ο Κύριος: Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωάν. 3, 13-17). Τα λόγια του Χριστού στην περικοπή Ιωάν. 3, 13-17 αποτελούν μέρος ...

Το ιερό Μητροπολιτικό παρεκκλήσιο της Παναγίας Νεραντζιώτισσας βρίσκεται στα ριζά του λόφου του Πέλικα στο Μαρούσι, πλησίον των παρεκκλησίων του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Ιωάννου του Πέλικα αφ’ενός, και του ομώνυμου σταθμού του Ηλεκτρικού και Προαστιακού σιδηροδρόμου αφ’ετέρου. Πιθανώς ονομάστηκε Νεραντζιώτισσα λόγω της καλλιέργειας νεραντζιών στη γύρω περιοχή. Χτίστηκε – βάση εγχάρακτης αναφοράς στο υπέρθυρο του νάρθηκα – το έτος 1578. Μάλιστα στον χώρο αυτό που αποτελούσε το κέντρο του οικισμού κατά την αρχαιότητα και τους Βυζαντινούς χρόνους, πριν μεταφερθεί την περίοδο της τουρκοκρατίας πιο ανατολικά, υπήρχε ο ναός της Αμαρυσίας Αρτέμιδος και κατόπιν παλαιοχριστιανικός ναός, ίχνη του οποίου διακρίνονται μέχρι σήμερα. Στον κυρίως ναό και το ιερό βήμα σώζεται μέρος του τοιχογραφικού διάκοσμου του 18ου αιώνα, έργο δύο αγιογράφων. ...

Καθώς προετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε τη μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, η οποία κατά τη λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας φέρει τα ίσα προς την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή –γι’ αυτό και αυστηρή νηστεία-, το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας μας υπενθυμίζει μια άλλη παράξενη ύψωση που είχε προηγηθεί και είχε λάβει χώρα στη μέση της ερήμου, αιώνες πριν, κατά την έξοδο του ισραηλιτικού λαού από τη δουλεία της Αιγύπτου. Τι είχε συμβεί; Οι Ιουδαίοι, μη μπορώντας να περάσουν μέσα από το βασίλειο της Εδώμ, αναγκάστηκαν να κάνουν κύκλο για να το παρακάμψουν, μέσα από περιοχή άνυδρη και απαράκλητη. Κατά την προσφιλή τους τακτική, άρχισαν πάλι τον γογγυσμό και τη γκρίνια ενάντιόν του Μωυσή και εμμέσως εναντίον του ...