Σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο που δημοσίευσε ο Γιώργος Θεοτοκάς για τον Μακρυγιάννη στο περιοδικό Νέα Εστία, την 1η Οκτωβρίου του 1941, μια δύσκολη χρονιά για τον ελληνισμό, και συμπεριελήφθη αργότερα στο τόμο Πνευματική Πορεία (1961). «(Ο Μακρυγιάννης) Αυτήν (την Ελλάδα) οραματίζεται ακατάπαυστα, αυτήν υπηρετεί, αυτήν πασχίζει να δημιουργήσει, ξοδεύοντας πότε εδώ και πότε εκεί την πολυσύνθετη δημιουργική του ορμή. Μα δεν τη θέλει όπως- όπως. Τη φαντάζεται να βασιλεύει μέσα στη δικαιοσύνη των ατόμων και των εθνών. Συνεχώς η λέξη ξαναέρχεται στα χείλια του: Δικαιοσύνη! Δικαιοσύνη! Με μια συγκινητική επίκληση της δικαιοσύνης ανοίγουν τα Απομνημονεύματα, επίκληση που βγαίνει μάλιστα από το στόμα ενός Τούρκου, του Ισμαήλ μπέη Κόνιτζα, εξαδέλφου του Αλή πασά και σωτήρα του νέου Μακρυγιάννη ...





















