Θαυμαστές διηγήσεις

Ιερομόναχος Χαράλαμπος, (1910-2001), Ηγούμενος Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο αδελφός του Κοσμάς αναφέρει ότι με λακωνικόν αλλά πολύ σαφή τρόπον του προείπε για το ταξίδι: – Βοήθησέ με αδελφέ, διότι βιάζομαι. Θα ταξιδέψω. Έχουμε λειτουργίαν. – Πού θα ταξιδέψης; Και ο Γέροντας με ένα νόημα του χεριού. – Πάνω… Δείχνοντας τον ουρανόν. Ωστόσο στους πολλούς εκρύφτηκε. Μάλιστα την τελευταίαν ημέραν, Πρωτοχρονιά του 2001 , ήταν σε πλήρη φόρμα. Έφαε κανονικά. Δεχόταν όλον τον κόσμο. Μιλούσε και νουθετούσε με πολλήν διαύγειαν και φωτισμόν. Ακόμα και τους γιατρούς είχε ξεγελάσει. Τελευταίο πόρισμα: «Ευτυχώς ξεπεράστηκε η κρίσις». Από την όλην του συμπεριφοράν, φαινόταν, ότι σιωπηλά υπήρξε θεατής ουρανίων οπτασιών. Ίσως ο αδελφός της Μονής μας π. Νικόλαος, να περιγράψη στο μέλλον περισσότερα ως αυτόπτης μάρτυς. Εκείνο το οποίο με διαβεβαίωσε κάποιος άλλος ...

Ναός Μονής της Ρουμανίας. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) 176. Κάποτε μια γυναίκα πρόσφερε, καθώς συνήθιζε, στον όσιο Ηρωδίωνα ένα δοχείο με γάλα. Τότε ο όσιος της είπε: – Δε δέχομαι το γάλα, δεν είναι από τους κόπους των χειρών σου! – Όχι πάτερ -του είπε η γυναίκα- δικό μου είναι. – Δεν το έστειλες εσύ χθες στο διάβολο; Πώς να το δεχθώ αφού δεν είναι δικό, σου; Έτσι λοιπόν, αφού αποκαλύφθηκε η γυναίκα και ομολόγησε την αμαρτία της πήρε την ευλογία του και από εκείνη την ημέρα δε βλασφήμησε πια.   Απόσπασμα από το βιβλίο, «Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων.

Ηγούμενος Αθανάσιος Γρηγοριάτης (1874 – 1954). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποια φορά άκουσαν δυνατές φωνές . Βγήκαν έξω και είδαν στον κάτω όροφο κάποιον μοναχό να φωνάζη και να διαμαρτύρεται επειδή ο Γέροντας είχε κρεμάσει λίγα ρούχα πλυμένα και έσταζαν στον όροφό του. Ο Ηγούμενος δεν μίλησε μόνο είπε σιγανά: «Θα σε κανονίσω», και έκοψε το σχοινί που είχε απλωμένα τα ρούχα του για να μην απλώση άλλη φορά τα ρούχα του εκεί. Από το βιβλίο, «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση», Άγιον Όρος 2011.

Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ένας Επίσκοπος του Οικουµενικού Πατριαρχείου, συνεργεία του πονηρού, εξώµοσε και έγινε Μωαµεθανός. Κάποτε λοιπόν κατά...

Οι άγιοι Χοζεβίται Ιωάννης (αριστερά) και Γεώργιος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποια μέρα ένας γεωργός από την Ιεριχώ, γνωστός και φίλος των δύο ασκητών, ήρθε στη Λαύρα, με ένα ζεμπίλι από διάφορους καρπούς που γεωργούσε και κτύπησε τη θύρα του κελιού τους . Ο Γεώργιος πήγε κι άνοιξε την πόρτα και τον προσκάλεσε να μπει μέσα. Ο επισκέπτης μόλις μπήκε έβαλε μια μετάνοια κι αφού τοποθέτησε το ζεμπίλι με τα δώρα παρακάλεσε θερμά τους αβάδες να ευλογήσουν τους καρπούς οπότε κάτω από αυτούς με μεγάλη έκπληξη τι βλέπουν; Ένα νήπιο νεκρό. Ήταν το νεογέννητο παιδί του επισκέπτη που είχε αποθάνει κι αυτός το έφερε στους αβάδες με τη γλυκιά ελπίδα πως αυτοί θα μπορούσαν να το αναστήσουν και να του το ξαναδώσουν ζωντανό. Ο αβάς Ηρακλείδης σαν ...

Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. (Γλωσσική διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκο) Κάποτε ο άγιος Καθηγούμενος μας αρχιμανδρίτης Δοσίθεος  πρόσταξε τον αρσανάρη γέρο-Παχώμιο να ψαρέψει για την αδελφότητα. Εκείνος υπάκουσε αμέσως, αλλά του ζήτησε έναν βοηθό για να του τραβά κομποσχοίνι, δηλαδή να προσεύχεται να τον βοηθήσει ο Θεός, διότι είχε τέτοια συνήθεια όταν ψάρευε. Ο Καθηγούμενος για να μην απασχολεί νεωτέρους αδελφούς, οι οποίοι εργάζονταν στα διακονήματα, φώναξε τον υπέργηρο ήδη γέρο-Καλλίνικο και τον διόρισε να πάει στο ψαράδικο με τον γέροντα Παχώμιο για να τραβά κομποσχοίνι. – Μα, Γέροντα, του αποκρίνεται ο Καλλίνικος, εγώ ψάρια δεν τρώγω. Άφησέ με εμένα. – Όχι, του λέγει ο ηγούμενος, δεν έχω άλλον διαθέσιμο, θα πας η οσιότης σου και θα έχεις περισσότερο μισθό, επειδή ακριβώς δεν τρως. – ...

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης (1912-2006). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μιαν άλλη φορά, είπε σε κάποιο πνευματικό του παιδί: – Να κάθεσαι στο δωμάτιο σου γονατιστός, να σηκώνεις τα χέρια και το κεφάλι ψηλά και να παρακαλάς. Θα σε βοηθάει ο Χριστός. Και να λες και κανένα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλο σου Αμβρόσιο». Να προσεύχεσαι δέκα και μισή με έντεκα το βράδυ, γιατί αυτήν την ώρα θα προσεύχομαι κι εγώ για σένα, αλλά και ο Άγιος Νεκτάριος. Ο άνθρωπος χάρηκε, συμφώνησε και έφυγε. Άρχισε να κάνει, όπως του είχε πει ο Γέροντας. Κάποιο βράδυ, όμως, που είχε κέφια, έβαλε και άκουγε στο κασετόφωνο δημοτικά τραγούδια. Είχε δυνατά την ένταση, το ευχαριστιόταν και τραγουδούσε και ο ίδιος. Στις δέκα και μισή, όμως, άκουσε το τηλέφωνο που χτυπούσε. Σταμάτησε ...

Ο Γέροντας Ζωσιμάς (1937-2010). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποια χρονιά τον πήρα τηλέφωνο και του είπα για ένα κλήμα που είχε φυτρώσει στον κήπο πολλά χρόνια και δεν έκανε σταφύλια και έψαχνα να βρω άνθρωπο να το κεντρώσει αλλά δεν έβρισκα. Όταν το άκουσε αυτό, αμέσως μου είπε: – Θα το κεντρώσω εγώ. Τον ρώτησα – Ξέρετε να κεντρώνετε; Και αμέσως μου απαντάει: – Ξέρω. Την επόμενη χρονιά το κλίμα με την προσευχή του Γέροντα και χωρίς να έρθει στο σπίτι μας έκανε ένα τσαμπί και από τότε κάθε χρόνο κάνει πολλά σταφύλια άσπρα.   Από το βιβλίο «Ζωσιμάς Μοναχός (1937-2010), Υποτακτικός του Ιερομονάχου Σίμωνος Αρβανίτη.

Μέγας Βασίλειος. (Διασκευή επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο αυτοκράτορας Ουάλης παρέδωσε τον μητροπολιτικό ναό της Νικαίας στους αρειανόφρονες οι οποίοι ήταν ομόφρονές του, ο Μέγας Βασίλειος ύστερα από επιθυμία των Ορθοδόξων της πόλης πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να παρακαλέσει τον αυτοκράτορα να αποδώσει και πάλιν τον ναό στους Ορθοδόξους. Ο αυτοκράτορας Ουάλης του είπε να πάει στην Νίκαια ο ίδιος και να κρίνει με δικαιοσύνη ποιος πρέπει να κατέχει τον ναό και να προσέξει να μην μεροληπτήσει υπέρ των Ορθοδόξων. Μ’ αυτήν την εξουσία έφτασε στην Νίκαια ο Μέγας Βασίλειος και κάλεσε μπροστά του τόσο τους Ορθοδόξους όσο και αρειανόφρονες στους οποίους είπε: – Εγώ ήλθα στην πόλη σας με προσταγή του βασιλιά. Ως προς το θέμα που σας απασχολεί προτείνω να γίνει το εξής: ...

Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα (1866-1949). Μία μέρα μία γυναίκα επισκέφτηκε τον πατέρα Σεραφείμ στο σπίτι του στη λεωφόρο Πίλνι. Πριν φύγει ο Γέροντας της είπε· – Θα βγεις στη λεωφόρο Κομμουνάλνι, θα περάσεις την γέφυρα και εκεί θα συναντήσεις έναν αξιωματικό. Αυτός είναι σε πολύ δύσκολη θέση, δώσ’ του αυτό το φάκελλο. Μέσα στο φάκελλο ήταν ένα σεβαστό ποσό. Πραγματικά μόλις πέρασε την γέφυρα συναντήθηκε έναν αξιωματικό. Στην αρχή ντράπηκε να του δώσει τα χρήματα αλλά για να μην παρακούσει τον Γέροντα τον πλησίασε και του είπε ότι ο πατήρ Σεραφείμ θέλει να του δώσει αυτά τα λεφτά. Ο αξιωματικός με δάκρυα στα μάτια πήρε το φάκελλο. Είπε στη γυναίκα ότι το σπίτι του κάηκε και βρέθηκε στο δρόμο σχεδόν γυμνός. Την ρώτησε που μένει ο άγιος αυτός ...

Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μια άλλη φορά του λέγω : – Πάτερ Φιλόθεε, να έρχεσθε κάθε χρόνο να εξομολογούμαστε και να μας κηρύττετε τον λόγο του Θεού. Και μου απαντά: – Εγώ είμαι γέρων και θα αποθάνω. Να πηγαίνετε σε άλλους πνευματικούς να εξομολογήσθε. Στην άλλη ζωή θα είμαστε όλοι μαζί. Του λέγω: – Εγώ, πάτερ μου, είμαι αμαρτωλός, πώς θα είμαστε μαζί, που εσείς είστε ένας άγιος άνθρωπος! Και μου απαντά: – Τώρα Μάρκο δεν μίλησες καλά. Εκεί που ψάλλεις στην εκκλησία δεν λέγεις στο τέλος «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός…». Επειδή τον επαίνεσα αμέσως εταπεινώθηκε… Στην συνέχεια μου είπε ότι στην Κεφαλονιά οι άνθρωποι είναι βλάσφημοι και επειδή βλασφημούν επιτρέπει ο Θεός και δαιμονίζονται. Ένας άνθρωπος εβλασφήμησε και δαιμονίστηκε. Εφώναξαν ένα Ιερέα να του ...

Η θαυματουργός εικόνα της «Παναγίας του Ακαθίστου» της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το απόστημα του σχολάρχη Ο Ευγένιος Βούλγαρις διετέλεσε διευθυντής στην Αθωνιάδα σχολή το δεύτερο ήμισυ του 18ου αι. Στην ιερά μονή Διονυσίου ο σοφός αυτός άνδρας δοκίμασε τη θαυματουργική δύναμη της Παναγίας του Ακάθιστου, η οποία τον θεράπευσε από ένα οδυνηρό απόστημα. Θα διηγηθώ, σημειώνει ο ίδιος, το θαύμα που έκανε σε μένα η Παναγία, για να της αποδώσω έτσι την ευγνωμοσύνη που της οφείλω. Δεν το γράφω για να υπερηφανευθώ ότι δέχτηκα τάχα θεία επίσκεψη, κι ούτε με πειράζει, αν θα με χαρακτηρίσουν ανόητο για τη διήγηση. Το 1758, λοιπόν, ήμουν σχολάρχης στην Αθωνιάδα. Όταν ήρθε η άνοιξη, παρουσιάστηκε στο βάθος της αριστερής μου μασχάλης ένα επικίνδυνο ...

Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης (1901-1988), Κτήτορας και Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονα Πεντέλης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε, όταν ήμουν περίπου 20 ετών, κάποιοι γνωστοί μου πήγαιναν σε μια φιλοσοφική οργάνωση και μου πρότειναν να πάω μαζί τους, για να ακούσω μια ενδιαφέρουσα ομιλία. Τους ακολούθησα και στην συνέχεια μου πρότειναν να γίνω μέλος της οργάνωσής τους, αφού μου είπαν πως θα έχω και μια δασκάλα, η οποία Θα μου έκανε ατομικό μάθημα θεοσοφίας και θεογνωσίας. Μέσα στην αφέλεια μου, αρχικά δέχθηκα και πήγα, από ανόητη περιέργεια, να ακούσω τι ενδιαφέρον θα είχε να μου πει. Μετά από λίγες συναντήσεις, η δασκάλα μου είπε πως είμαι έτοιμη για την μύηση στην οργάνωση. Την ρώτησα, τι εννοεί με τη λέξη μύηση, και εκείνη μου είπε πως οι ανώτεροι θα ...

Ιερομόναχος Αθανάσιος Γρηγοριάτης , ένας υποδειγματικός Αγιορείτης κοινοβιάρχης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Ηγούμενος παπα-Θανάσης είχε οσιακό τέλος. Το 1953 προγνώρισε την Κοίμηση του και είπε στους πατέρες «σε τρεις μέρες θα φύγω». Πέρασαν όλοι οι πατέρες ζήτησαν συγχώρεση και ο ίδιος ζήτησε από αυτούς και την τρίτη ημέρα την ώρα που έλεγαν τους χαιρετισμούς της Παναγίας παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του εις χείρας Θεού στις 28-12-1953 σε ηλικία 80 ετών.   Ο Καθηγούμενος Βησσαρίων στο Μοναχολόγιο της Μονής σημείωσε τα εξής: «Παρεστάθην κατά τας τελευταίας στιγμάς του Ηγουμένου Αθανασίου εις την επιθανάτιόν του κλίνην. Ο θάνατός του απεικόνισεν εν τω συνόλω τον ύπνον των δικαίων και η πρόγνωσις του θανάτου του διά της αιτήσεώς του προς Μετάληψιν των Αχράντων Μυστηρίων υπενθύμισεν τους οσίους ασκητάς, οίτινες ...

Γέροντας Χατζη-Γεώργης (1809-1886). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο γέρων Χατζη- Γεώργιος διηγήθηκε στον Ρώσσο Αρχιμανδρίτη και Πνευματικό παπα- Μακάριο την κοίμηση ενός μαθητού του, του πατρός Γαβριήλ, και τις επιθανάτιες οπτασίες που είδε εκείνος ως εξής: Τις προάλλες εκοιμήθη ο αδελφός μας μεγαλόσχημος μοναχός Γαβριήλ, ο οποίος ήταν 26 χρόνων. Πριν κοιμηθή, ήταν άρρωστος μόνο δύο εβδομάδες. Τρεις ημέρες πριν από την κοίμησή του είδε το εξής όραμα. Του παρουσιάστηκαν τέσσερις νέοι, που φορούσαν διακονικά στιχάρια και ήταν περιζωσμένοι με οράρια. Αυτοί οι νέοι τον προσκαλούσαν να πάη μαζί τους ταξίδι. Τους απήντησε: – Παρ᾽ ότι θα με ευχαριστούσε πολύ να ταξιδέψω μαζί σας, όπου και αν πάτε, χωρίς ευλογία του Γέροντά μου, δεν τολμώ να κάνω ούτε ένα βήμα έξω απ᾽ αυτό το κελλί. Περιμένετε λίγο ...

Στάρετς Λεωνίδας της Όπτινα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στα τέλη της δεκαετίας του 1820 ή στις αρχές της δεκαετίας του 1830 ο π. Λεωνίδας επισκέφτηκε το μοναστήρι Σωφρόνιεφ. Εκείνη την εποχή ζούσε εκεί έγκλειστος ο ιερομόναχος Θεοδόσιος. Πολλοί ήταν εκείνοι που τον λογάριαζαν για πνευματικό άνθρωπο με προορατικό χάρισμα, γιατί είχε προβλέψει τον πόλεμο του 1812 αλλά και διάφορα άλλα περιστατικά. Ο π. Λεωνίδας είχε αμφιβολίες για την περίπτωσή του. Μίλησε μαζί του και τον ρώτησε πώς μπορούσε να προλέγει το μέλλον. Ο έγκλειστος του απάντησε ότι το Άγιο Πνεύμα του αποκάλυπτε τα μέλλοντα. Όταν ο π. Λεωνίδας τον ρώτησε με ποιο τρόπο του τα αποκαλύπτει, ο έγκλειστος απάντησε πως το Άγιο Πνεύμα εμφανίζεται σαν κάποιο είδος περιστεριού και του μιλάει με ανθρώπινη φωνή. Ο π. Λεωνίδας είδε ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Όταν μπήκα και τελείωσα την εξομολόγησή μου, μου είπε πάλι «τελείωσες»; – Ναι Γέροντα. – Και με τη νηστεία τι κάνεις; Θέλεις να μιμηθείς τους μεγάλους ασκητές; Τα έχασα. – Να, να… ξέρω… ο π. … σε άφησε να νηστεύεις, αλλά εγώ δεν σε αφήνω. «Ω Θεέ μου όλα τα ξέρει!» σκέφθηκα. – Όχι δεν μιμούμαι τους μεγάλους ασκητές, αλλά απλώς νοιώθω καλύτερα στον αγώνα μου, τόλμησα να πω. – Ναι, ναι, ξέρω, Όμως εγώ δεν σε αφήνω. Έχεις αφαιρέσει και το στομάχι σου (ούτε αυτό του είχα πει)… Πρέπει να αρχίσεις τώρα να πίνεις λίγο-λίγο γάλα… Λυπήθηκα και το είδε. Το ύφος του γλύκανε περισσότερο. – Θα πεις, τι γάλα να πίνω; Αυτά που κυκλοφορούν; Αν σε είχα κοντά μου, και να είχαμε μία ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Σαν τον Αδάμ, προτού αμαρτήσει είχε εξουσία εις τα στοιχεία της φύσεως, τα διέτασε και αυτά πειθαρχούσαν. Τον επεσκέφθη κάποτε ένας ευσεβής και συνομίλησαν πολύ ώρα στο κελλί. Όταν τελείωσε η συζήτηση και βγήκαν έξω, να τον κατευοδώση, τον βλέπει μελαγχολικό. Αιτία, ο συννεφιασμένος ουρανός. Το παρατηρεί αυτό ο πατέρας μας και του λέγει. – Σε βλέπω μελαγχολικό. Θέλεις να σκορπίσω τα σύννεφα; Υψώνει τα μάτια του εις τους ουρανούς και δίδει διαταγή εις τα σύννεφα: – Σκορπισθείτε. Τα σύννεφα σκορπίσθηκαν και φάνηκε ζεστός ο ήλιος. Ρωτάει πάλι. – Θέλεις να πω στη γη να φυτρώσουν λουλούδια; – Όχι, όχι, λέγει τρομοκρατημένος. Ένα απόγευμα, είχε βγει στον υποτυπώδη του κήπο δια να φύτευση κουκιά. Όμως ψιλόβρεχε. Υψώνει τα βλέμματα εις τον ουρανό και λέγει: – Σταμάτα. Και η βροχή σταμάτησε. Όταν ...