Όπως το ελάφι πάντα μέσα στα βουνά ποθεί ψάχνοντας νερό για να βρει, λίγο να ξεδιψασθεί…
Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά πρέπει να γίνεις, πρέπει να κλάψεις. Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος Η...
Ἀναδύθηκε δάσος ζοφερὸ ἀπ᾿ τὸ πνεῦμα μας κι ἐκάλυψε τὸν ὁρίζοντα. Μόνο ἀτραποὶ τρυπώνουν καὶ χάνονται μέσα στὸ φόβο.
Φέτος το Πάσχα καλωσόρισες, Χριστέ, κι έλα να γιοματίσουμε μαζί ψωμί και ψάρι. Θα πλημμυρίζουν μύρα γύρω οι πασχαλιές...
Ιδού η Τελεία και Πάναγνος Παρθένος, ο μελίρρυτος και ο Θεόπνευστος ούτος , Αίνος. Ιδού η Χρυσοθείσα Ζωήν Αιώνιον ,...
Τη βραδιά της Μεγ. Τρίτης, τρεις είναι οι σχετικές διαστρεβλώσεις. Η μία: Το πρόσωπο της Κασσιανής. Είναι γνωστό, πως το...
Τη νύχτα που παράδερνες μ’ ένα δαυλί στο χέρι κ’ εσπιθοβόλεις κεραυνούς κ’ έφεγγες σαν αστέρι, όταν φτωχός, αγνώριστος, μικρός,...
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι ΑΠΟ ΤΟ Β’ ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ I Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει· λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι...
Συ μόνη υπάρχεις και Μήτερ και Παρθένα Θαυμασίως εκχέουσα λάμψεις, Ουρανών Πλατυτέρα. Των Άνω Δυνάμεων ούσα , (Πρώτη, μετά τον...
(Ποιητική απόδοση) Ο Δαβίδ, μετά το διπλό αμάρτημα του, δέχεται τον έλεγχο του προφήτη Νάθαν, συναισθάνεται βαθιά την παρεκτροπή του...
Εις Μονήν Βατοπαιδίου ολοταχώς σπεύδομεν προθύμως γονυπετώς, Άθωνος Κυρίαν υποκλινόμενοι εν δάκρυσι, γηθοσύνως αεί δεόμενοι. Εις έρημον εκ γενετής διαβιούντες,
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010 Εχει μυστήριο, αγωνία, ξιφομαχίες, έρωτα, προδοσίες και ένα συναρπαστικό τέλος. Παρ΄ όλα αυτά, το θεατρικό έργο...
Του Σταυρού το μαρτύριον στέφανος δόξης εις Κύριον. Ωρούντες τα πάθη κατασπάζουμεν Θεού παναγάπην θαυμάζουμεν. Επί της Θείας παλάμης ο...
Χρόνους εβδομήκοντα εις φρέαρ Άνασσα Βατοπαιδίου κατοικήσασα γην και ουρανόν συνοψίσασα τα έγκατα της γης ευλογήσασα κατάλληλα τα ύδατα καταστήσασα
Φτερούγιζες πολύ παλιά, στις φυλλωσιές του παραδείσου. Ήρθε ο χειμώνας ο βαρύς της αμαρτίας και του κακού. Και σε ξεσπίτωσε....
Εκ Πνεύματος Αγίου, εκλεχθείσασα υπέρ φύσιν σύλληψιν τεχθείσα, των χαρίτων απάντων προικισθείσα, υπό Αγγέλων, Άνασσα Πάντων στεφθείσα γην και ουρανόν,...
Ενεδήθει ως ανήρ Πλακιδία η γυνή , λάθρα εισήλθε εις το όρος άβατος ο χώρος όμως. Καταμεσής του μεσονυχτικού
Καρδίας μου γεννήματα τέκνα αγαπητά μου Χάρις Χριστού σας έκαμε κτύπους απ, την καρδιά μου. Ασκήσεως το έπαθλο στη χαραυγή...
Θεολογώ αναρμόδια, όλοι απορούνε πάλι δε ξέρουν, Γέρων Ιωσήφ πως , με έχεις στην αγκάλη. Με πήρες εις το σπήλαιο...
Τα ουράνια κράσπεδα στεφάνια είναι γεμάτα, ακόμα ένα πάρε εσύ σεβάσμιε, Γέροντα Ιωσήφ. Συκοφαντίες άκουσα πάλι να λεν για εσένα.
