2 Μαΐου 2015

Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων μας μπορούμε να διαχωρίσουμε σε τρία στάδια την αγωνιστική περίοδο στη ζωή του ανθρώπου. Το πρώτον είναι η λεγόμενη καθαρτική κατάσταση, που με την ακρίβεια της τηρήσεως των θείων εντολών, και ιδίως των πρακτικών, των σωματικών (όσων, δηλαδή, ανήκουν στις εξωτερικές αισθήσεις), όπως είναι η νηστεία, αγρυπνία, εγκράτεια, διακονία κ.ά., καθαρίζεται και απαλλάσσεται ο άνθρωπος από τα πάθη και τις επιθυμίες. Όπως γνωρίζουμε, τα πάθη είναι άλλα σωματικά και άλλα ψυχικά· οι πνευματικές εργασίες που αναφέραμε πιο πάνω είναι «σωματικές» και πολεμούν τα σωματικά πάθη. Αν αυτές οι εργασίες δεν προηγηθούν και δεν παραμείνουν μόνιμα κι όχι παροδικά μέσα μας, δεν μπορούμε να θεραπευτούμε από την παρά φύσιν κατάσταση. Τα άλλα δύο στάδια που ...

«Δεν στήνω το θέμα μου. Κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά, παρατηρώ, βρίσκω  την καλύτερή οπτική γωνία, για μια εικόνα ελκυστική ή μία που να αποτυπώνει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες χρειάζεται να ζουν μερικοί άνθρωποι».  – Ο Wolf Suschitzky Η Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου- Γκίκα διοργάνωσε μια έκθεση διαφορετική από τις άλλες. Πρόκειται για ένα φωτογραφικό ταξίδι στην Ελλάδα του ‘60, μέσα από τον φακό του σημαντικού Βρετανού υπεραιωνόβιου  πλέον (έκλεισε φέτος τα 102!) φωτογράφου και κινηματογραφιστή Wolf Suschitzky. Ο Wolf Suschitzky γεννήθηκε στη Βιέννη, στις 29 Αυγούστου του 1912, γιος εκδότη και βιβλιοπώλη εβραϊκής καταγωγής. Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, την εποχή που η δύναμη του φασισμού ολοένα και αυξανόταν, μετανάστευσε στη Μεγάλη Βρετανία όπου και απεικόνισε αριστουργηματικά την κοινωνική ...

Συχνά φέρνω στο νου μου τον παππούλη μου. Ήταν ένας πολύ γλυκός και ήρεμος άνθρωπος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι ή στο κρεβάτι του, γιατί τα πόδια του είχαν παραλύσει από μια νευροπάθεια. Μου άρεζε μετά το σχολείο να τρέχω κοντά του και να κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού του. Του έλεγα τα νέα μου. Εκείνος άκουγε με προσοχή και μετά με συμβούλευε με αγάπη. Κι ύστερα τον παρακαλούσα: «Πες μου, παππούλη μου μια ιστορία! Πες μου απ’ τη ζωή του Χριστού, από τα θαύματά του!».  Κι εκείνος μου διηγούνταν ολοζώντανες ιστορίες κι ήταν σαν να έβλεπα μπροστά μου τον Χριστό να διδάσκει, να θεραπεύει, να αγαπάει… Η αγαπημένη μου ιστορία ήταν αυτή ...