Έτσι με τον ήλιο κατάστηθα στο πέλαγο πού ασβεστώνει την αντικρυνή πλαγιά της μέρας λογαριάζεται διπλά και τρίδιπλα το μαντάλωμα...
Το σπίτι, ο δρόμος, η φραγκοσυκιά, τα φλούδια του ήλιου στην αυλή πού τα τσιμπολογάν οι κόττες. Τα ξέρουμε, μάς...
Δώ πέρα ο ουρανός δε λιγοστεύει ούτε στιγμή το λάδι του ματιού μας δώ πέρα ο ήλιος παίρνει πάνω του...
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’...
Όταν ο Αυξεντίου διέταξε τους συντρόφους του να εγκαταλείψουν το κρησφύγετο, ο συναγωνιστής και παιδικός του φίλος Αντώνης Παπαδόπουλος τον...
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη Φιλολόγου Εκκλησία Αγίου Μηνά Γερίου Κυριακή, 18 Μαρτίου 2012 «Εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το...
Κάτσανε κάτου απ τις ελιές το απομεσήμερο κοσκινίζοντας το σταχτί φώς με τα χοντρά τους δάχτυλα βγάλανε τις μπαλάσκες τους...
Τράβηξαν ολόισια στην αυγή με την ακαταδεξιά του ανθρώπου πού πεινάει, μέσα στ ασάλευτα μάτια τους είχε πήξει ένα άστρο...
Κάθε πού βραδιάζει με το θυμάρι τσουρουφλισμένο στον κόρφο της πέτρας είναι μία σταγόνα νερό πού σκάβει από παλιά...
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ τα ξένα βήματα, αυτά...
