3 Αυγούστου 2014

Το 19ο αιώνα, αυξήθηκαν οι εμπορευόμενοι κοσμικοί και οι κελιώτες μοναχοί ζωγράφοι και χαλκογράφοι χάρτινων θρησκευτικών εικόνων πού ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής και με δε­δομένη την ελεύθερη πώληση ειδών θρησκευτικής τέχνης, όπως εικόνες, κομβοσχοίνια και ξυλόγλυπτα, μετακινήθηκαν στην περιοχή των Καρεών, όπου βρέθηκαν δίπλα σε κοσμικούς και ίδρυσαν εργαστήρια για την καλύτερη διάθεση των προ­ϊόντων της εργοχειριακής τους απασχόλησης. Αποκαλυπτική είναι η αναφορά τού Ρώσου αρχαι­ολόγου N. P. Kondakov μετά το ταξίδι του (1900) στα Βαλκάνια πού καταγράφεται στο βιβλίο του με τον τίτλο Μακεδονία, Αρχαιολογικό Ταξίδι πού εκδόθηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών στην Αγία Πετρούπολη το 1909: «Την καημένη ελληνική Ανατολή μπορούμε να την λυπηθούμε, επειδή επιβιώνοντας κάτω από τον τουρκικό ζυγό, πλημμυρίζει από το σκάρτο των ρωσικών ...

Από μικροί όλοι οι Χριστιανοί, με τη βοήθεια των γονιών τους, μαθαίνουν να προσεύχονται. Μέσα σε μια οικογένεια, οι γονείς και τα παιδιά μαζεύονται κάποιες στιγμές της μέρας και απευθύνονται στον Θεό Πατέρα με την Κυριακή Προσευχή, το γνωστό «Πάτερ ημών...». Σ΄ αυτή την προσευχή κάθε οικογένεια προσθέτει όποια άλλη θέλει, προκειμένου να δοξολογήσει, να ευχαριστήσει, να παρακαλέσει τον Θεό. Αυτή είναι μια μικρή ακολουθία, που ο καθένας την κάνει μόνος του, συνήθως όταν μεγαλώνει. Την ώρα της ακολουθίας μας είναι καλό να έχουμε μπροστά μας μια εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας ή κάποιου Αγίου, που μας βοηθάει στη συγκέντρωση του νου. Εκτός όμως από τις ακολουθίες που ο κάθε Χριστιανός τελεί μόνος του ή με την οικογένειά του, η Εκκλησία ...